Για πολλούς γονείς οι πρώτες μέρες ενός παιδιού στο σχολείο δεν είναι μέρες γέλιου, χαράς και ενθουσιασμού, αλλά μέρες με κλάματα και άγχος.  Και η αιτία αυτής της κατάστασης είναι συνήθως το «άγχος του αποχωρισμού», το οποίο βιώνουν πολλά παιδιά, συνήθως από την ηλικία των 10 μηνών μέχρι την ηλικία των 6 ετών.

Για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά μια τέτοια κατάσταση, θα πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε τί είναι το άγχος του αποχωρισμού και γιατί το νιώθουν τα παιδιά.

Στα πρώτα στάδια της ζωής του, ο άνθρωπος, τόσο σε φυσιολογικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο, αναπτύσσει σχέσεις εξάρτησης με τους γονείς ή με τα άτομα τα οποία τον φροντίζουν, όντας ο ίδιος μη ικανός ακόμα να αυτοσυντηρηθεί και να επιβιώσει από μόνος του.  Έτσι, όταν το παιδί τίθεται υπό τη φύλαξη άλλων ατόμων, είτε αυτοί είναι φροντιστές, είτε οι δάσκαλοί του στον παιδικό σταθμό, ή στο σχολείο γενικότερα, τότε νιώθει ότι αποκόπτεται από τη βασική πηγή της επιβίωσής του.  Το γεγονός αυτό μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ανασφάλεια και άγχος στο παιδί, τα οποία εκφράζει με τον τρόπο που ξέρει, δηλαδή με κλάμα και άρνηση να αποχωριστεί τον γονέα του και να προσαρμοστεί στο σχολικό περιβάλλον.

Πώς όμως μπορούμε να προετοιμάσουμε καλύτερα τα παιδιά μας και να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια κατάσταση;

Στην προκειμένη περίπτωση, που όπως αναφέραμε πιο πάνω τα αίτιά της οφείλονται στην ανασφάλεια, θα πρέπει να φροντίσουμε να αντικαταστήσουμε το αρνητικό αυτό συναίσθημα με το αντίθετο, θετικό του, δηλαδή την ασφάλεια.  Και το πρώτο βήμα για να γίνει αυτό είναι να νιώσουμε πρώτα εμείς ότι το παιδί μας θα είναι ασφαλές στο νέο του περιβάλλον, αφού τα παιδιά μπορούν να διαισθάνονται και να υιοθετούν τα αισθήματα των γονιών τους.

Καλό θα ήταν να μεριμνήσουμε ώστε το παιδί να γνωρίσει από πριν το νέο του περιβάλλον αλλά και τους ανθρώπους που θα βρίσκονται σ’ αυτό.  Αυτό θα δώσει και σ’ εμάς την ευκαιρία να περάσουμε στο παιδί την πεποίθηση ότι εγκρίνουμε τον νέο χώρο και τους νέους ανθρώπους και ότι εκεί νιώθουμε ασφάλεια.

Φροντίζουμε να συζητήσουμε έγκαιρα το γεγονός του επικείμενου αποχωρισμού και να περάσουμε στα παιδιά το μήνυμα ότι η παραμονή τους στο νέο περιβάλλον εκτός από προσωρινή θα είναι κυρίως μία ευχάριστη και ωφέλιμη εμπειρία.

Εξαιρετικής σημασίας είναι επίσης το κτίσιμο σχέσης εμπιστοσύνης με το παιδί μας.  Ενημερώνουμε το παιδί για την αποχώρησή μας και δεν το εγκαταλείπουμε στα κρυφά, ενώ τηρούμε αυστηρά τα χρονοδιαγράμματα που του έχουμε υποσχεθεί.

Ζητάμε από το παιδί να μοιραστεί μαζί μας τις εμπειρίες, τους φόβους και γενικά τα συναισθήματά του και προσπαθούμε να τα εξηγήσουμε παρά να τα καταστείλουμε.

Κρατούμε ανοικτά τα κανάλια επικοινωνίας με τους φροντιστές/ δασκάλους του παιδιού μας και βεβαιωνόμαστε ότι ενημερωνόμαστε για οτιδήποτε συμβαίνει στον σχολικό χώρο και αφορά το παιδί μας.

Κάθε παιδί είναι διαφορετικό και κάθε ψυχοσωματική κατάσταση που βιώνει θα πρέπει να αντιμετωπίζεται εξατομικευμένα.  Καλό θα ήταν να ζητάμε εξειδικευμένη βοήθεια, όπου διαπιστώνουμε ότι μία κατάσταση είναι ακραία ή ότι δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε από μόνοι μας.